Adaptacja to przystosowanie się jednostki lub grupy do funkcjonowania w zmienionym środowisku społecznym. Spośród wielu procesów adaptacyjnych, przez jakie przechodzi człowiek proces przystosowania się dziecka do przedszkola, jest niezwykle istotny w jego życiu. Bardzo ważne jest, by te pierwsze doświadczenia dziecka z przedszkolem przebiegały w atmosferze bezpieczeństwa, spokoju i łagodności. Często zdarza się, że osoby dorosłe bardziej przeżywają pójście dziecka do przedszkola niż ono same.
Nasuwa się więc pytanie jak pomóc maluchom oraz ich rodzicom, aby przezwyciężyć te trudności. Najważniejszym czynnikiem jest, by nauczyciel zdobył ich zaufanie, by wszyscy wzajemnie dobrze się poznali.
Adaptacja dziecka do przedszkola jest to sytuacja wzbudzająca silne emocje. Dziecko czuje się wyrwane z rodzinnego układu, który gwarantuje mu poczucie stabilności, bezpieczeństwa i rozumienie tego co się dzieje wokół niego. Z dnia na dzień zostaje wprowadzone w nieznane środowisko: nowe otoczenie, przestrzeń, osoby, są konsekwencją tego, że dziecko nie jest w stanie kontrolować sytuacji i odczuwa ją jako zagrożenie. Dzieci na nowe sytuacje reagują: płaczem, wycofaniem, zaburzeniem funkcjonowania, które może prowadzić do lęku a nawet urazu. Dlatego też ważne jest by moment przekroczenia progu dom – przedszkole przebiegał najłagodniej w atmosferze bezpieczeństwa i otworzenia na potrzeby dziecka.
Pomyślny proces adaptacyjny w dużej mierze zależy od tego, jak dziecko zostanie przygotowane do adaptacji. Ważne jest, aby rodzice i nauczyciele współpracowali ze sobą. Jedną z metod jest wcześniejsze zainteresowanie dziecka przedszkolem. Można udać się tam z nim raz i drugi jeszcze na wiosnę, pokazać ciekawe zabawki, sale zajęć, plac zabaw, poszukać znajomego kolegi, porozmawiać z nim o przedszkolu, posłuchać jego wierszy i piosenek. A potem, już od jesieni w trakcie uczęszczania dziecka do przedszkola, starać się żyć jego przedszkolnymi problemami, cieszyć się z jego osiągnięć, chwalić jego prace plastyczne, wysłuchiwać jego wierszy i piosenek i rzecz najważniejsza, koordynować swoje postępowanie wychowawcze w stosunku do dziecka z postępowaniem nauczycielki, a już w żadnym razie przy dziecku nie krytykować jej metod wychowawczych i jej zarządzeń. Wówczas dopiero będzie harmonia i będą pozytywne rezultaty wychowawcze.